Zabawy sensoryczne – program domowy dla Rodziców

Poranki logopedyczne

Zajęcia odbywają się raz w tygodniu w każdej grupie wiekowej. Zajęcia prowadzone są z wykorzystaniem „przybornika logopedycznego”. Głównym celem takich ćwiczeń jest wspomaganie rozwoju mowy poprzez usprawnianie aparatu mowy. Przybornik logopedyczny to zestaw akcesoriów do zabaw i ćwiczeń logopedycznych, w tym również oddechowych.

Poranki logopedyczne mają na celu:
– aktywizowanie nauczycieli i rodziców do świadomej współpracy nad prawidłowym rozwojem mowy dziecka,
– promowanie w środowisku lokalnym działań profilaktycznych w zakresie wczesnej diagnozy logopedycznej.

Popołudnia matematyczne

To zajęcia skoncentrowane na zabawach i grach matematycznych grupowych i indywidualnych mających na celu rozwijanie predyspozycji do nauki matematyki. W ramach rozwijania predyspozycji matematycznych organizujemy również konkurs matematyczny „Liczydełko” oraz konkurs warcabowy. W naszej placówce kładziemy duży nacisk na zajęcia z wykorzystaniem gier planszowych.

Kodowanie „Mała informatyka”

To zajęcia dydaktyczne z wykorzystaniem elementów kodowania (sortowanie, segregowanie, porównywanie, porządkowanie). Mają one na celu zaszczepianie w dzieciach zdolności informatycznych. W nauce kodowania dzieci uczą się logicznego myślenia, zasad współpracy i podstaw programowania jednocześnie.

Zajęcia z kodowania sprzyjają realizacji celów w zakresie:
– rozwoju spostrzegawczości, wyobraźni, kojarzenia i logicznego myślenia,
– rozwoju manualnego oraz wzrokowo- ruchowego, zwłaszcza motoryka mała,
– kształtowania umiejętności społecznych i kompetencji miękkich (współpraca w parach, w grupie),
– treningu pamięci,
– odczuwania radości i zadowolenia z pokonywania trudności,
– nabywania umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych,
– rozbudzania inwencji twórczej i kreatywności,
– odczytywania, rozumienia symboli i znaków.

Podczas zajęć wykorzystujemy ciekawe pomoce dydaktyczne matę edukacyjną „Kodowanie na dywanie”, „Kodo-matę” oraz kolorowe plastikowe kubeczki.

Ruch rozwijający V. Sherborne

Weronika Sherborne wypracowała system ćwiczeń ruchowych pod nazwą Ruch Rozwijający. Jest to program nastawiony na rozwijanie – przez odpowiednie ćwiczenia i zabawy ruchowe- takich cech, jak: poczucie własnej wartości i pewności siebie, poczucie bezpieczeństwa, odpowiedzialność, wrażliwość, umiejętność nawiązywania kontaktów z drugą osobą. Ruch Rozwijający zgodnie z rolą jaką przypisuje autorka, wyraża główną ideę metody: posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka.

System ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka zaspokajających w kontakcie z druga osobą. Podstawowe założenia tej metody to rozwijanie przez ruch: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego świadomości przestrzeni i działania w niej dzielenia przestrzeni z innymi osobami i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu. Normalna aktywność dziecka, wykonywane przez nie czynności ruchowe o charakterze dowolnym – celowym jest uwarunkowana świadomością własnego ciała i własnej tożsamości. Udział w ćwiczeniach ma na celu stworzenie dziecku okazję do poznania własnego ciała , usprawniania motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i związku z tym możliwości ruchowych.

Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz

Celem metody jest jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów słuchowego, wzrokowego i kinestetyczno- ruchowego, kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie własnego ciała i przestrzeni. W jej założeniach leży koordynowanie czynności słuchowo- wzrokowo-ruchowych, integrowanie i harmonizowanie wszystkich funkcji psycho- motorycznych.

Dzięki ćwiczeniom dochodzi do wykształcenia percepcji słuchowej, wzrokowej i motoryki, koordynacji wrokowo-słuchowo- ruchowej, prawidłowej orientacji czasowo-przestrzennej, możliwości wykonywania ruchów dowolnych coraz lepiej zorganizowanych, i zlokalizowanych w przestrzeni i czasie .Metoda Dobrego Startu kształci zdolność rozumienia i posługiwania się symbolami abstrakcyjnymi, co ma szczególne znaczenie dla dzieci rozpoczynających naukę szkolną.

Zespołowa forma prowadzenia zajęć ułatwia nawiązywanie kontaktów społecznych ,uczy współdziałania dzieci mających trudności w przystosowaniu się społecznym lub mających zaburzone emocje.

Dziecięca matematyka E.Gruszczyk-Kolczyńskiej i E.Zielińskiej

Metoda ta pozwala na uzyskanie znacznego przyrostu dziecięcych kompetencji. Dzieci są o wiele lepiej przygotowane do szkoły. Rozumieją operacyjnie lepiej od rówieśników i chętnie rozwiązują trudne intelektualnie zadania. Potrafią się przez czas dłuższy koncentrować na zadaniach wymagających wysiłku intelektualnego. Interesują się wszystkim, co wiąże się z liczeniem. Potrafią liczyć do trzydziestu i dalej. Potrafią jakich prawidłowości trzeba przestrzegać przy liczeniu. Sprawnie dodają i odejmują „w pamięci”. Układają i rozwiązują zadania z treścią i są tym żywo zainteresowane. Doskonale orientują się w przestrzeni.Powyższe rezultaty udaje się osiągnąć w trakcie interesujących dzieci zajęć, pełnych zabawy i radosnych przeżyć.

„Odimienna nauka czytania” wg Ireny Majchrzak.

Odimienna metoda nauki czytania jest programem edukacyjnym mającym na celu wczesne kształcenie umiejętności czytania z pełnym rozumieniem tekstu od samego początku. Zaczynamy od imienia dziecka, które zamierzamy wprowadzić w świat pisma. Ta metoda jest propozycją alternatywną w stosunku do najpowszechniej w Polsce stosowanej metody analityczno-syntetycznej.Podstawowym celem programu jest wykształcenie kompetencji czytelniczych w wieku przedszkolnym, przez stworzenie mu warunków do samodzielnej obserwacji, dostrzegania różnic i podobieństw między różnymi elementami pisma i w efekcie do czytania tekstu ze zrozumieniem.

Program zawiera taki łańcuch zajęć i gier, dzięki którym dziecko w drodze samodzielnego rozumowania odkrywa i opanowuje technikę czytania. Wszystkie ogniwa tego łańcucha nastawione są na rozwój inteligencji dziecka.

Pedagogika zabawy

Zabawa jest najbardziej typowa formą aktywności dzieci w wieku przedszkolnym .Główną cechą dobrej zabawy dziecka jest jej twórczy charakter. Dziecko w trakcie zabawy tworzy coś nowego, czyni siebie i otaczający świat tym wszystkim o czym marzy lub pragnie być. To nadaje zabawie formę kreatywnej aktywności. Wiodącym zadaniem edukacji przedszkolnej jest wspieranie ogólnego rozwoju dziecka, rozwijanie szeroko rozumianych funkcji poznawczych. Rozwój aktywności twórczej dziecka wspiera edukacja kreatywna, która warunkują relacje: zaufanie- otwartość- realizacja- wzajemna zależność Zaufanie rodzi otwarcie, to ułatwia poznanie środowiska i realizację, która wpływa na współzależność, a współzależność podwyższa poziom zaufania.

Pedagogika zabawy włącza do nauczania i wychowania metody aktywizujące, pobudzające emocje i wyobraźnię, integrujące grupę przez działanie. Proponuje zabawy i gry oparte na dobrowolności uczestnictwa, wykluczeniu rywalizacji, komunikowaniu się przez ruch, słowo i plastykę. Wymiana myśli i wspólne rozwiązywanie problemów , sprzyja integracji grupy. Dzieci w trakcie zabawy pozbywają się stresu i niepewność, staja się otwarci na drugiego człowieka, nabywają poczucia własnej wartości i chęci do działania. Z tych powodów ta metodyka pracy z dziećmi gości w Naszym Przedszkolu.

Pedagogika Marii Montessori

Wychowanie wg Montessori – wspieranie rozwoju dziecka, przygotowanie do życia.

„Dziecko nie jest pustym naczyniem, jakie wypełniliśmy naszą wiedzą i które nam wszystko zawdzięcza. Nie, Dziecko jest budowniczym człowieka”.

Działy pedagogiki Marii Montessori:
– praktyczne ćwiczenia dnia codziennego,
– rozwój zmysłów,
– edukacja języka,
– edukacja matematyczna,
– wychowanie

Przykazania nauczyciela Montessori:

1. Nigdy nie mów źle o dziecku w jego obecności (i kiedy jest nieobecne). Skup się na tym, co dobre w dziecku.
2. Starannie i nieprzerwanie dbaj o otoczenie. Pokaż dziecku, gdzie każda rzecz ma swoje miejsce; pokazuj jasno i dokładnie sposób użycia materiałów i łagodnie lecz stanowczo powstrzymuj próby ich używania niezgodne z przeznaczeniem.
3. Bądź zawsze gotowa zareagować na wezwanie dziecka, które potrzebuje twojej pomocy. Nigdy nie dotykaj dziecka, jeżeli nie jesteś zaproszony.
4. Aktywnie pomagaj dziecku nawiązać kontakt z przygotowanym otoczeniem; przejdź do pozornie biernej roli gdy kontakt ten jest już nawiązany.
5. Ciągle obserwuj dzieci, aby zauważyć, które potrzebuje pomocy.
6. Słuchaj dziecka i odpowiadaj na jego pytania.
7. Szanuj pracujące dziecko, nie przerywaj mu i nie zadawaj pytań.
8. Szanuj dziecko, które popełnia błędy, nie poprawiając ich natychmiast. Jak tylko jest do tego gotowe, pozwól mu odkryć błąd i samodzielnie go poprawić.
9. Szanuj dziecko, które odpoczywa lub przygląda się pracy innych lub zastanawia się nad tym co zrobiło lub co będzie robić; nie przeszkadzaj mu i nie zmuszaj do innych form aktywności.
10. Niezmordowanie powtarzaj prezentacje dzieciom, które wcześniej odmówiły ich przyjęcia, tym, które jeszcze się nie nauczyły i tym, które jeszcze nie pokonały własnych niedoskonałości.
11. Spraw, aby twoją obecność odczuło dziecko poszukujące, pozostań niewidzialna dla tego, które odnalazło.